Kolejne dni w powiększonym składzie mijają nam nad podziw szybko, ale też jest to dla nas szczególny i wyjątkowy czas.

Maluszki są słodkie, uroczo mlaskają i merdają ogonkami podczas picia mleczka. A my poza doglądaniem, aby każdy była najedzony dbamy o ich rozwój poprzez kontynuację ćwiczeń z wczesnej stymulacji neurologicznej.

 Nasze myśli nadal ciągle krążą wokół szczeniaczków : a to czy każde z nich wystarczająco się napiło? Czy nie  jest im za ciepło?  Czy nie bolą ich brzuszki? Czy się nie przejadają? Mamusia ma bowiem ogrom mleczka, co widać po okrąglutkich brzuszkach oraz szybkim przybieraniu na wadze.  Cóż… ich aktywność na razie jest jeszcze bardzo niewielka, przesypiają prawie całą dobę, budzą się w 2-godzinnych odstępach jedynie aby ssać mamę, po czym ponownie zasypiają.

Czas gdy Emi przebywała ze szczeniaczkami całą dobę powoli mija. Owszem, nie spuszcza oka z maluszków, wylizuje, pilnuje, ale widać, że macierzyństwo powoli ją nudzi i  gdy szczeniaczki śpią to i Emi sobie posypia ale już nie przy nich ? no i chętnie wychodzi z nami na dwór, na spacerki, bawi się, wraca do poprzedniego rytmu dnia sprzed porodu…. Gdzie jeszcze kilka dni temu Matka Polka nawet na siku wychodziła z wielką niechęcią i to dosłownie na chwilkę, aby być ciągle blisko maluszków.

Ciociunie za to coraz częściej próbują przejąć inicjatywę w opiece nad najmłodszymi członkami rodziny. Wylizują, obserwują jak słodko sobie śpią, niektóre przynoszą im swoje zabawki, a inne przeciwnie- kradną szczeniaczkowe misie-przytulanki ?